زبان پهلوی

زبان پهلوی زبان کهن ایرانیان است در واقع دو زبان که در زمان های مختلف در ایران رواج داشته است را پهلوی می نامند. یکی زبان پارسی میانه، که زبان مورد استفاده ساسانیان بوده است و دیگری زبان پارتی، که زبان مورد استفاده اشکانیان بوده است. همانطور که در لیست اسم های ایرانی در وبسایت مشاهده نمودید خیلی از اسم های زیبای ایرانی همانند خیلی واژه ها ریشه پهلوی دارند. لذا بر آن شدیم تا کمی درباره زبان پهلوی، پارسی میانه و زبان پارتی صحبت کنیم.

زبان پارسی میانه

زبان پارسی میانه، زبان پارسیگ یا زبان پهلوی (ساسانی) یا پهلویک یا پهلوانیک نیای مستقیم زبان پارسی امروزی است. پهلوی در معنای عام و نه چندان دقیق به زبان‌ها و مخصوصا خط‌های رایج دوره‌های اشکانی و ساسانی اطلاق می‌شود و محدود به ایالات نبوده‌است. پهلوی یا پارسی میانه شکلی از زبان پارسی است که واسطهٔ مستقیم میان پارسی باستان و پارسی امروزی است. به عبارت دیگر پارسی امروزی شکل تحول‌یافته‌تر از خود زبان پارسی میانه‌است. برای مثال کلیله و دمنه اثری به زبان پارسی میانه (پهلوی) بوده است.

زبان پارتی

زبان پارتی یا پهلوی اشکانی یا پهلوانیک از زبانهای ایرانی شمال غربی است. زبان پارتی منسوب به “پهلوه” که از صورت باستانی “پرثوه” آمده‌است که در اصل به سرزمین پارت اطلاق می‌شد. NameFarsi.com

اصطلاح زبان پهلوی را به اشتباه به دو زبان پارتی و پارسی میانه گفته‌اند. در حالی که این دو، هر یک زبانهای مشخص و مستقلی بوده دارای دستور زبان، واژگان و خط و شیوهٔ نگارش کاملاً متفاوتی هستند. زبان پارسی منسوب به “پارسه” از ایالت پارس و پارتی منسوب به “پرثوه” از ایالت پارت می‌باشد.